Recenzja: "Podniebna pieśń" Abi Elphinstone

“Tak powstał pałac Winterfang, a tym samym rozpoczęły się rządy Królowej Lodu. W nagrodę za lojalność władczyni mianowała Jaszczura wodzem Plemienia Kłów i nauczyła go władać najciemniejszą wśród wszystkich magii.” | “Podniebna pieśń” Abi Elphinstone

Królowa Lodu uwięziła wszystkich dorosłych, których głosy były kluczem do jej nieśmiertelności. Nie zdołała jednak pochwycić dzieci, po których słuch zaginął i nikt nie potrafił wskazać ich kryjówki lub wytłumaczyć nagłego zniknięcia najmłodszych. Królestwo zostało pogrążone w szeptach.

W jednej z komnat pałacu, na cokole pozytywki tkwiła Eska. Zaklęta przez królową i pozbawiona wszelkich wspomnień dziewczynka, której głos był najbardziej wyjątkowy i bezcenny, w kontekście mrocznych planów Królowej oraz jej wiecznego panowania nad królestwem Erkenwald.

Pomimo przekonań i obietnic władczyni, Eska nigdy nie wydała z siebie głosu, tym samym rodząc wątpliwość co do tego, czy potrafi mówić. Coś podpowiadało dziewczynce, że wszystko co słyszy jest kłamstwem. Królowa z każdym dniem bardziej irytowała się postawą bohaterki, gdyż pozostawało jej coraz mniej czasu do wschodu północnego słońca, przed którym musi posiąść wszystkie ludzkie głosy. Ostatnią deską ratunku był wynalazek Jaszczura, którego celem było wykradnięcie głosu dziewczynce.

Pewnego dnia w komnacie, gdzie przetrzymywano Eskę, pojawił się Flint. Młody wynalazca z Plemienia Piór, który chciał zrealizować swój samotny plan uwolnienia mamy z pałacu. Jednak nie wszystko poszło zgodnie z planem i zamiast mamy, Flint przyprowadził do domu Eskę. Niestety, dziewczynka nie zyskała przychylności plemienia i została zmuszona do opuszczenia ich kryjówki. Pozbawiona wspomnień, musiała znaleźć jakiś sposób na przetrwanie i ukrycie się przed bezwzględną królową. Bohaterka była absolutnie pewna, że władczyni zrobi wszystko by zdobyć jej głos i osiągnąć nieśmiertelność. Eska postanowiła za wszelką cenę dowiedzieć się prawdy na temat własnej wyjątkowości i znaleźć drogę do ocalenia królestwa. Wbrew pozorom, nie była sama w realizacji swego postanowienia, a brak wspomnień wcale nie oznaczał braku wrodzonych umiejętności, mądrości i odwagi.

“Podniebna pieśń” to piękna opowieść o tym jak ciemne potrafi być zło oraz jak potężne potrafi być dobro. O tym, że w dzieciach drzemie niedoceniany przez dorosłych spryt i ogromna wola walki o wolność. Dodatkowo towarzysząca wydarzeniom zimowa atmosfera, doskonale pasuje do aury, która panuje za oknem. Dzięki temu, dziecięca wyobraźnia pracuje na wysokich obrotach i potrafi tworzyć naprawdę fascynujące obrazy.

Książka jest napisana prostym i zarazem pięknym językiem, idealnie pasującym do dziecięcego świata. Fabuła doskonale ukazuje moc przyjaźni, lojalności, dobroci, nadziei oraz tego, że nie warto nikogo oceniać zbyt pochopnie. Zawsze warto poznać ludzi bliżej, a pierwsze wrażenie może okazać się zaskakująco niewłaściwe i nietrafione.