Recenzja: „Nienasycona” Katarzyna T. Nowak

Bohaterką książki „Nienasycona” jest pisarka Agata Skowron, której książki odniosły tymczasowy sukces. Kobieta dzieli swoje mieszkanie z kotem Maurycym i nałogiem, który tak niewinnie wsączył się w życie, że zupełnie umyka jej uwadze.

Agata nie zauważa, że alkohol stał się lekarstwem na wszystko. Znajduje usprawiedliwienie dla każdego wypitego piwa i dla kolejnej lampki wina. Jest całkowicie przekonana, że w każdej chwili może odciąć się od mocnych trunków, ale nie chce. Nie chce zrezygnować z „towarzystwa”, które w obecnej sytuacji uważa za najlepsze.

Bohaterka wpada w spiralę nałogu, który coraz mocniej i śmielej ciągnie ją na samo dno. Z czasem dochodzą również tabletki na sen i proszki na uspokojenie, przyjmowane według własnego uznania, totalnie różniącego się od lekarskich zaleceń. Nietrudno się domyślić, że takie okoliczności mogą prowadzić jedynie do katastrofy.

Dodatkowo, w przypływach dobrego samopoczucia, czyli po kilku mocniejszych napojach, Agata lubi wybrać się na niekontrolowane, zbędne i zbyt drogie, jak na swoje finansowe możliwości, zakupy. To prowadzi do kolejnych kłopotów, bo gdy kończą się pieniądze, bohaterka pożycza. Najchętniej w banku.

Skowron odrzuca wszelką pomoc, nie widzi w swoim zachowaniu nic niepokojącego. Zarówno te wieloletnie, jak i te zupełnie nowe i obiecujące znajomości odchodzą wraz z wszelką nadzieją na lepsze jutro. Codzienność Agaty to nałóg, który przybiera na sile każdego dnia. To uzależnienie, w zastraszającym tempie pogarszające jej wygląd i niewyobrażalnie pogłębiające jej samotność. Jak daleko posunie się bohaterka, by dostrzec swój problem? Czy zdąży zareagować? Czy będzie umiała poprosić o pomoc, zanim będzie za późno? Zachęcam do sięgnięcia po książkę i do poznania odpowiedzi!

„Nienasycona” to książka, która doskonale odzwierciedla mechanizm działania nałogu. Począwszy od niewinnych początków, poprzez uzależnienie, które pociąga za sobą kolejne słabości, aż po stan, w którym wszystko wydaje się beznadziejne, nieodwracalnie zmierzające ku tragedii.

Ta niezbyt obszerna opowieść zawiera cały wachlarz, typowych dla osoby uzależnionej od alkoholu, schematów. Najgorszy z nich dotyczy negowania prawdy i niedopuszczenia do siebie myśli o przekroczeniu pewnych granic, o byciu alkoholikiem. Najważniejsze to zachować pozory, znaleźć wytłumaczenie każdej sytuacji, choć okoliczności i dowody wydają się jednoznaczne.

Agata od samego początku wciąga czytelnika w swój świat. Przedstawia mu swój punkt widzenia, usprawiedliwia zachowanie, w przypływie dobrego humoru cieszy się wraz z nim z dokonanego wyboru. To opowieść naszpikowana emocjami balansującymi na granicy załamania i euforii. Bohaterka często spogląda w przeszłość. Tam widzi źródło swojej samotności i usprawiedliwienie dla teraźniejszości. To opowieść, która na długo pozostaje w pamięci i pozostawia czytelnika z pytaniem: czy, kiedy i jak takiej osobie pomóc.

___
korekta tekstu: Anna Fathi