"Moc" Anna Lewicka

“Nauczyła się już, że najcenniejsze są te drobne, niepozorne gesty, a nie spektakularnie okazywane uczucia. To po codziennych drobiazgach tak naprawdę było widać, na ile ktoś faktycznie myśli o drugiej osobie.” | “Moc” Anna Lewicka

Aleksandra Olszańska postanowiła zrobić wszystko by odzyskać siostrę. Desperacko trzyma się nadziei, że Iga jeszcze tam jest i nie odpuści, póki nie znajdzie rozwiązania i wyjścia z tej dramatycznej sytuacji. W pierwszej kolejności postanawia zadbać o odpowiednią moc. By móc walczyć, Sówka musi dysponować co najmniej tą samą siłą, co jej przeciwniczka.

Podczas spotkania, przedstawia Alexowi i Gustawowi swój plan. Jej smutek i wyrzuty sumienia są wręcz namacalne, aczkolwiek stara się panować nad emocjami w pobliżu berserkerów, mężczyzn których od dzieciństwa panicznie się boi. To jeszcze nie wszystko! W mniemaniu Aleksandry, jej jedyną szansą jest stworzenie z jednym z nich więzi. Ten scenariusz sprawia, że paraliżuje ją strach, ale decyzja została już podjęta, to ostatnia nadzieja na uratowanie Igi.

Sówka nie potrafi sobie wybaczyć zaniechań, których się dopuściła. Zaślepiona nienawiścią, przeoczyła prawdziwe niebezpieczeństwa i teraz musi ponieść tego konsekwencje. Tak bardzo chce zbliżyć się do Alicji i odzyskać Igę, że postanawia nie odpuszczać! Zrobi wszystko by pokonać wiedźmę. Jej zapał zostaje mocno ostudzony, gdy wychodzi na jaw przewaga przeciwnika. To ogromnie sprytna i zdeterminowana zła siła, która nie cofnie się przed niczym by osiągnąć swój cel.

Aleksandra nie traci jednak nadziei. Otrzymywane od Gustawa wsparcie, motywuje bohaterkę do szukania odpowiedzi na te nawet najbardziej beznadziejne, aczkolwiek kluczowe pytania. Niestety, czas nieubłaganie ucieka a wraz z nim poczynania wiedźmy są coraz bliżej celu. Czy siostra Olszańska zdąży odciąć jej drogę i tym samym ocalić najbliższych? Odpowiedzi szukajcie w książce!

“Moc” to ostatnia część “Trylogii mocy i szału” i jednocześnie książka, której mocno wypatrywałam na rynku wydawniczym. Poprzednia część (“Szał”), tak skutecznie mnie zaintrygowała, że wręcz nie mogłam się doczekać chwili, gdy finał opowieści trafi w moje ręce. Domyśliłam się, że ostatni tom będzie poświęcony najstarszej z sióstr Olszańskich, ale nie byłam w stanie wysnuć żadnej teorii odnośnie dalszych wydarzeń. Sówka od początku była przedstawiana w sposób bardzo tajemniczy, co momentami stawało się wręcz irytujące. W ostatniej części, wszystko okazuje się jasne, a zachowanie Aleksandry nabiera zupełnie innego sensu, rzucając nowe światło na jej życiowe uprzedzenia i obsesje.

Podczas gdy w pierwszej części (“Więź”) trudno doszukać się cech wspólnych z słowiańskimi wierzeniami, ostatnia jest wręcz nimi przesiąknięta! Rytuały, magia, runy, wiedźmy są wszędzie! Parząc na całą trylogię, szczerze przyznam, że każda część wzbudzała we mnie zupełnie inne odczucia, ale zawsze miałam ochotę na więcej. Historia sióstr Olszańskich została doskonale opracowana i świetnie przekazana czytelnikowi. Książki czyta się bardzo szybko i ostrzegam, najlepiej mieć wszystkie od razu pod ręką!
Przeczytaj recenzje poprzednich tomów -> “Trylogii mocy i szału”