Recenzja: "Mała księżniczka" Frances Hodgson Burnett

Łatwo być księżniczką, gdy jest się odzianą w złote szaty, ale znacznie większy triumf – pozostać nią nawet wtedy, gdy nikt o Tobie nie wie. | Frances Hodgson Burnett „Mała księżniczka”

Do dziś pamiętam telewizyjną bajkę o małej księżniczce Sarze. Jako dziewczynka, z wypiekami na twarzy, niecierpliwie wyczekiwałam kolejnego odcinka. W całej tej historii było coś niesamowitego i magicznego. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że kreskówka powstała w oparciu o książkę, na którą natknęłam się dużo później, w bibliotece.

W skrócie.
Księżniczka Sara mieszkała w Indiach. Dziewczynka, wychowywana przez troskliwego ojca, była wzorem dla innych. Ułożona, pilna, grzeczna i niezwykle skromna, biorąc pod uwagę swoje pochodzenie. Nic dziwnego, że Sara bardzo szybko stała się ulubienicą w londyńskiej szkole, gdzie przebywała by zdobyć odpowiednie wykształcenie. Bajkowy świat dziewczynki zawalił się pod ciężarem wiadomości o bankructwie i nagłej śmierci ojca. Zupełnie zmienił się los bohaterki, jej życiowa sytuacja i pozycja materialna. Dziewczynka została sama i musiała stawić czoła problemom dorosłego świata.

Sara dzielnie walczyła z rzeczywistością. Pokazała życiu, że nie tylko potrafi poradzić sobie z zaistniałą sytuacją, ale zrobi to, z godną księżniczki gracją i odwagą. Wspierana przez przyjaciółki oraz wiedziona bogatą wyobraźnią dzielnie brnęła przez codzienność. Jednocześnie, pokazując najmłodszym czytelnikom, że dobro i uczciwość są bogactwem cenniejszym niż królewskie złoto.

Wrażenia.
„Mała księżniczka” to literacki klasyk, do którego warto wracać w każdym wieku. To książka, w której można zakochać się, będąc dzieckiem i wracać nieskończoną ilość razy w dorosłości. To bajka z niesamowitym i pięknym przesłaniem dla najmłodszych, obrazem dorosłości, do której nie trzeba się spieszyć oraz epickim pokazem dziecięcej wyobraźni i jej niezastąpionych możliwości.

Przygody małej Sary wzbudzają w czytelniku smutek, ale również sprawiają, że czytelnik dopinguje jej, w podejmowaniu rozsądnych działań. Wybory, których dokonuje nie są nam obce, a to bardzo duży atut tej historii, ponieważ angażują czytelnika i nie pozwalają mu się oderwać od lektury. Znajdą się tu również chwile radosne i pogodne. Uważam, że mimo wszystko, cała historia ma bardzo pozytywny przekaz. To jedna z tych bajek, które powinien znać każdy. Nie tylko wersję telewizyjną, nieco różniącą się od książkowej, ale przede wszystkim, trzeba dać się ponieść tej pięknej historii i pozwolić zadziałać wyobraźni.