Recenzja: „Lalani z dalekich mórz” Erin Entrada Kelly |

Przyroda jest zmienna. Wykorzystuje to, że jest nam wygodnie w naszym otoczeniu. Ludzie popełniają błąd, kiedy wydaje im się, że wiedzą lepiej, ale przyroda za każdym razem przypomina im, że nie byli tu pierwsi. I zwykle robi to w najgorszym możliwym momencie.
| „Lalani z dalekich mórz” Erin Entrada Kelly

W skrócie.
Dwunastoletnia Lalani jest przeciętną, niczym niewyróżniającą się mieszkanką Sanlagity. Podobnie jak wszyscy mieszkańcy wyspy, bohaterka najbardziej obawia się gniewu mściwej góry Kahna. Ze strachem spogląda na mgłę spowijającą morze, które przed laty pochłonęło jej ojca, jednego z najlepszych żeglarzy.

Pomimo powszechnie znanemu zagrożeniu, wbrew wszechobecnym przestrogom i w dobrej wierze, pewnego dnia Lalani kieruje swoje kroki ku zakazanemu terenowi. To, co dzieje się później jest jedynie konsekwencją raz podjętej decyzji i niczym domino, wywołuje kolejne wydarzenia. Dziewczyna musi znaleźć w sobie odwagę, by zmierzyć się z legendą, bez względu na to, ile jest prawdy w usłyszanych opowieściach.
Lalani zdaje sobie sprawę, że teraz tylko od niej zleży zdrowie, a nawet życie najbliższej osoby.

Wrażenia.
„Lalani z dalekich mórz” to książka, która mocno przemówi do odbiorcy w wieku bohaterki (ok.12 lat). Dziewczyna otwarcie przyznaje, że nigdy nie czuła się wybrana przez los do czynienia rzeczy wyjątkowych i wielkich. Lalani ma pełną świadomość własnej przeciętności. Jednak to właśnie jej przypada w udziale kluczowa i najważniejsza przygoda. Nie pięknej przyjaciółce, nieuzdolnionemu uczniowi, niedoświadczonym dorosłym lecz właśnie dwunastolatce. Życie bywa przewrotne! Dla podkreślania istotności tego doświadczenia, ów wątek został mocno podkreślony przez fabułę, stając się niezwykle ważnym przesłaniem dla młodych czytelników. Każdy może przeciwstawić się złu, warto szukać własnej drogi, zadawać pytania i domagać się odpowiedzi.

Podążanie śladami Lalani jest drogą ku lepszej codzienności, sprzeciwem wobec niesprawiedliwości, nadzieją na szczęście. Książkę czyta się lekko, szybko i z błyskiem ciekawości w oczach, więc myślę, że nawet najbardziej wybredni nastoletni czytelnicy poczują się usatysfakcjonowani.