"Jednak mnie kochaj" Laura Kneidl

“Zwrot “Złamane serce” nawet w przybliżeniu nie oddaje tego co wtedy poczułam. Moje serce nie tylko zostało złamane. Złamanie oznacza podział na dwie części, które na powrót można złożyć, a moje serce w jednej sekundzie rozleciało się na tysiąc kawałków i rozprysnęło na podłodze.” | “Jednak mnie kochaj” Laura Kneidl

Osiemnastoletnia Sage, wraz z rozpoczęciem pierwszego roku studiów, zaczyna nowy rozdział swojego życia. Tysiące kilometrów od rodzinnego domu i od toksycznej relacji z ojczymem, dziewczyna ma nadzieję na uporanie się ze lękami. Chce zapomnieć o przeszłości.

Plan na nowy start obejmował dotarcie do uczelni i rozpoczęcie roku akademickiego. Dopiero na miejscu, bohaterka zdała sobie sprawę z powagi sytuacji. Bez pieniędzy oraz ze starym samochodem, w którym ulokowała cały swój dobytek, przyszłość nie wyglądała obiecująco. Dlatego bez możliwości tworzenia i sprzedaży autorskiej biżuterii oraz bez bezinteresownej pomocy przyjaciół, cały wyjazd okazałby się katastrofą.

April i Luca to rodzeństwo, które Sage poznała na uczelni. To oni odgrywają kluczową rolę w jej nowym życiu. Zwłaszcza w momentach kryzysowych, których niestety nie brakuje. Podczas gdy April od początku doskonale sprawdzała się w roli najlepszej przyjaciółki, Luca był uosobieniem wszystkich obaw i lęków dziewczyny. Jego sylwetka, tatuaże, sposób bycia przerażały ją od pierwszego spotkania. Jednak z czasem, gdy zaczęli spędzać z sobą więcej czasu, pojawiła się nie tylko akceptacja, lecz również pewnego rodzaju sympatia, zrozumienie, zaufanie a nawet uczucie, nad którym oboje nie potrafili zapanować.

Niestety, przeszłość Sage nie należała do tych, które z łatwością można wymazać z pamięci, nawet w bardzo sprzyjających okolicznościach. To była przeszłość, która odezwała się w najbardziej nieodpowiednim i krytycznym momencie, by najmocniej zaboleć i wszystko niszczyć…

“Jednak mnie kochaj” na pewno nie jest jedną z tych schematycznych opowieści dla młodzieży, które łatwo przewidzieć. Odwaga i determinacja głównej bohaterki przyciąga czytelnika od pierwszych stron. Zrozumiałe stają się również motywy jej działań, aczkolwiek trudno przewidzieć w którym kierunku potoczy się akcja w tak niesprzyjających okolicznościach. Książka doskonale pokazuje jak wiele zależy od otoczenia i od ludzi, z którymi mamy do czynienia na co dzień.

Portret psychologiczny Sage jest dopracowany w najmniejszym szczególe, a biorąc pod uwagę jej nieciekawą przeszłość, stanowi kluczowy filar całej opowieści. Ta postać bezwzględnie rzuca jaskrawe światło na to, w jaki sposób lęki i trauma utrudniają i kierują życiem, jak bardzo trudno nad tym wszystkim zapanować, pomimo najszczerszych chęci. Jednak na przekór złemu losowi i za wszelką cenę, Sage chce żyć normalnie, np. organizuje sobie wizyty u psychologa, mimo iż jej finanse stoją pod wielkim znakiem zapytania.

Ponadto jest coś bardzo uroczego w relacji między April i Lucką. Ich odmienne zainteresowania, różne kierunki studiów czy inni znajomi w żaden sposób nie wpływają na rodzinne relacje, wręcz przeciwnie, wyczuwa się między nimi mocną więź. Obydwoje szanują decyzje innych, bez nachalności, zbędnych pytań czy niepotrzebnych wniosków. To rodzeństwo, które naprawdę szanuje siebie i innych.

Choć nie przepadam za opowieściami budowanymi na niedomówieniach, tym razem z przyjemnością sięgnę po kolejny tom. Jestem zawiedziona, że nie mam go już pod ręką, że muszę czekać na ciąg dalszy, że nie wiem co będzie wydarzy!