"Epidemia. Program, część 0,5" Suzanne Young

“… wspomnienia są tym, z czego jesteśmy stworzeni.” Wyobraź sobie, że ktoś selektywnie wymazuje z twojej pamięci niektóre kadry, usprawiedliwiając swoje czyny działaniem dla twojego dobra. W szkole spotykasz koleżankę, która z detalami opowiada Ci zdarzenie, którego byłaś świadkiem ale nie jesteś w stanie sobie przypomnieć ani jednej minuty z tego wieczoru, ta frustracja wykańcza od środka…

Przeczytawszy “Remedium”, wiedziałam że prędzej czy później pojawi się kolejna książka o dalszych losach bohaterów. Ostatnie strony nie pozostawiały wątpliwości co do wciągającego charakteru kolejnej części. Wtedy pomyślałam, że przecież nie może być jeszcze bardziej intrygująco… Teraz wiem, że MOŻE!

Quinn wyrusza w podróż, której celem jest odnalezienie własnej tożsamości. Już wie, że Quinlan McKee to tylko rola sobowtóra. Jako kilkulatka trafiła do domu Toma i tak stała się jego “córką”, jednak to nie wszystko! Dziewczyna została poddana pewnemu eksperymentowi, który wykazał poważne efekty uboczne.
Bohaterka chciała zakończyć swoją karierę w wydziale żałoby, gorzko stwierdziła: “Wszyscy jesteśmy kłamcami. Życie to wielki teatr, w którym wszyscy udają. A jeśli zostajesz dodatkowo wytrenowany do bycie profesjonalnym kłamcą, wówczas kłamstwo wchodzi ci w krew.” Sobowtóry nie cieszyły się uznaniem wśród społeczeństwa, wręcz przeciwnie, ludzie bali się ich, unikali a nawet nienawidzili. To wszystko skazywało pracowników wydziału żałoby na nieskończoną samotność.

Bohaterka udaje się do Roseburga, gdzie pragnie odszukać Virginię Pritchard, córkę Arthura Pitcharda. Pragnie rozmówić się z dziewczyną oraz wyjaśnić jaki miała związek ze śmiercią Cataliny. Ponadto jedynym sposobem na poznanie jej własnej, prawdziwej tożsamości jest konfrontacja z Arthurem, tylko on zna odpowiedzi na dręczące dziewczynę pytania. Jednak zanim powyższe sprawy zostaną wyjaśnione, bohaterka znajduje się w samym środku epidemii… Błyskawicznie następującej epidemii, polegającej na zakażaniu przez naśladownictwo. Czy zdąży poznać prawdę?

Suzanne Young niewątpliwe potrafi dopracować fabułę tak, aby wywołać dreszcze emocji na skórze czytelnika. Jedno jest pewne, jej książki należą do grona tych publikacji, których nie odkłada się na półkę z myślą dokończenia później lecz czyta tu i teraz… nie ważne do jak późnych godzin nocnych, byle do końca!