To jest mocne, intensywne, ważne. Autorka nie waha się zadawać trudne pytania, pozornie wypowiadane do słuchaczy podkastu, ale z pewnością każdy czytelnik poczuje ich dotyk na własnej skórze, usłyszy niewygodny dzwięk w uszach i zanotuje ich charakter myślach.
Za sprawą wprowadzenia w życie zasad uważności, zachodzące w głównym bohaterze zmiany potrafią czynić niewiarygodne rzeczy, rozwiązywać niemożliwe problemy, a nawet zmienić codzienność z udręki na czystą przyjemność. Jeżeli dorzuci się do tego odpowiednie tło wydarzeń (w tym wypadku - brutalny świat przestępców, którzy bez wahania pokazują właściwe miejsca niewygodnym ludziom) otrzymamy genialną komedię kryminalną.
Nigdy wcześniej nie czytałam tak piękniej opowieści o marzeniach, o ich barwach i niekwestionowanej mocy. W Emilii jest tyle samotności, smutku i bólu, że trudno oderwać oczy od fabuły, od tej potrzeby ucieczki przed światem przy jednoczesnym pragnieniu bliskości i przyjaźni. Pisane opowiadania stają się cieniutką nicią, łączącą otoczenie z bohaterką, a musicie wiedzieć, że jej nieśmiałość jest bardzo widoczna, powiedziałabym, że wręcz toksyczna.
"Miasteczko Pomroka" to thriller, który niewątpliwie przyciąga uwagę czytelnika. Z ciekawością śledziłam losy głównych bohaterów, a w miarę upływu stron, obdarzałam Kirę coraz większą sympatią. Początkowo trudno mi było wejść w klimat Pomroki, ale z czasem przyzwyczaiłam się do sposobu opisywania wydarzeń (narracja w trzeciej osobie). Pomysł na fabułę był bardzo oryginalny i trafiony, bohaterowie również niczego sobie, pióro Autora lekkie i przyjemne w odbiorze.
Trzymałam w rękach "Lato u Tiffany'ego" i nie mogłam wyjść z zachwytu, że to już (!), że nareszcie mogę wrócić do tego cudownego klimatu, że moja cierpliwość została nagrodzona, że mogę kontynuować czytelniczą podróż u boku Cassie. Jednak z drugiej strony, czułam lekką obawę... Wydawało mi się, iż w poprzedniej części zostało powiedziane wszystko, co dotyczyło głównych bohaterów.
Naprawdę polubiłam Blankę! Posiadała cechy, które cenię w bohaterkach, a jej postać wydała mi się niezwykle intrygująca, realna. Niestety, na tych niespełna 250 stronach nie zdążyłyśmy się lepiej poznać, mocniej zaprzyjaźnić. Jak na mój gust, opowieść jest za krótka i zbyt oczywista, zabrakło mi tu tej literackiej głębi, która zmusza czytelnika do analizowania postaci, wejścia w kluczowe wydarzenia, odczuwania emocji na własnej skórze.
Weszłam w klimat tego miasteczka bez jakiegokolwiek oporu. Chciałam tylko wiedzieć co wydarzy się na kolejnych stronach, czego jeszcze dowiem się o bohaterach, w którą stronę odbije fabuła. To było naprawdę doskonałe, aż trudno uwierzyć w debiutancki charakter powieści. Monteperdido okazało się miejscem pełnym sekretów, intrygujących wątków, ciekawych bohaterów. Muszę tu również podkreślić niezwykle oryginalny pomysł na fabułę oraz szczegółowo przemyślany sposób jej prowadzenia.
W pierwszej kolejności zaczęłam się zastanawiać kim/czym jest tytułowy DYBUK? Zrozumienie tytułu i późniejsze powiązanie go z wydarzeniami w książce jest dla mnie zawsze niezwykle ważnym czytelniczym zabiegiem. Okazuje się, że dybuk to pojęcie, pochodzące z żydowskiego folkloru. Oznacza ono duszę zmarłego, który nie zaznał spokoju po śmierci i przejął ciało żywego człowieka. Mało tego! Dybuk może zmieniać jego zachowanie, a nawet tożsamość.
Skończyłam czytać i z przekonaniem stwierdziłam, że to było naprawdę dobre. Pomijając fakt, iż pióro Tracy Buchanan czyta się znakomicie, z lekkością, dzięki której trudno oderwać się od fabuły i z ciekawością, potęgującą wszystkie doznania. "Zaginiona siostra" ma w sobie ten literacki magnetyzm, wciągający czytelnika w samo serce wydarzeń, by wszystko dokładnie widział, doświadczał i wyciągał wnioski. Jest to powieść obyczajowa, poruszająca niezwykle ważną problematykę.
Szczerze przyznaję, wciągnęła mnie ta opowieść i pomimo sporej objętości przeczytałam książkę błyskawicznie. Zaintrygowała mnie relacja matki pracoholiczki i nastoletniej córki, teraźniejszość kontra przeszłość, szkolna rzeczywistość oraz błyskotliwa kariera. Fabuła rozpoczyna się od tragedii, by później przeplatać wydarzenia po tym dniu z punktu widzenia matki oraz przed tym wydarzeniem opowieścią córki.
