Recenzja: "Blask nocy letniej" Beatrix Gurian

“A jako miłość rozumieją to, że odtąd możesz patrzeć tylko ma nie. Tylko z nimi możesz się śmiać, tylko z nimi można rozmawiać. Jako miłość rozumieją naprawdę wielgachną żelazną kulę, którą przyczepiają ci do nogi.” | “Blask nocy letniej” Beatrix Gurian

Wypadek trwale oszpecił policzek Kati. Blizna zawsze będzie przypominać jej o tym potwornym wieczorze, który zmienił wszystko i na zawsze. Dziewczyna postanowiła wyjechać z Niemiec, zacząć nowe życie, w nowym miejscu i z nowymi ludźmi, którzy nie wiedzą jak wyglądała przed tym potwornym zdarzeniem.

Bohaterka znalazła pracę jako au pair u jednej z rodzin w Los Angeles. Dziewczyna szybko zyskuje nowych, nieprzeciętnych i wpływowych przyjaciół. Jeff i Lucy to przebojowe rodzeństwo, które prowadzi popularny wśród celebrytów bar. Znane nazwiska sypią się tam jak z rękawa i nie trudno spotkać przy barze światowej sławy osobistości z branży filmowej.

Szekspirowskie dzieła nie tylko zaopatrzyły Kati w doskonałą znajomość języka angielskiego, również potrafi idealnie zacytować fragmenty utworów, doskonale pasujące do sytuacji. Bohaterka skrycie marzy o prestiżowej szkole filmowej i nie skrywa zachwytu wobec sprzyjających jej okoliczności. Jeff doskonale wie jak zaimponować dziewczynie i używa swych czarujących możliwości, by zaskoczyć ją przy każdej nadarzającej się okazji.

Jednym z powodów, które pchnęły Kati ku nowemu początkowi był Luke, jej najlepszy przyjaciel, do którego poczuła coś więcej niż przyjacielską sympatię. Celem bohaterki stało się zamknięcie w jej życiu rozdziału z Lukiem w roli głównej, a Jeff znalazł się w odpowiednim miejscu i w odpowiednim czasie, by ów cel został osiągnięty…

“Blask nocy letniej” to niewątpliwie bardzo lekka, letnia opowieść o nastoletnich uczuciach, które nie zawsze są tak oczywiste, jak mogłoby się to wydawać na pierwszy rzut oka. Czytając książkę, odniosłam wrażenie, że cała fabuła jest zbyt idealna, wręcz nierealna. Jednak spojrzawszy na świat oczami nastolatka, łatwo się domyśleć, że dokładnie tak chcą widzieć rzeczywistość osoby w tym wieku. Nie mniej jednak, trudno oprzeć się wrażeniu, że gdzieś w tym pięknym świecie musi być haczyk. Haczyk, który będzie powodem rozczarowań i twardego lądowania na realnym gruncie.

Jeśli liczyliście na kontynuację poprzedniej książki autorki, to niestety muszę wszystkich rozczarować. Pod żadnym względem, fabuła nie nawiązuje do “Roziskrzonych nocy”, aczkolwiek klimat opowieści jest bardzo podobny.