Recenzja: Laura Ellen Anderson "Amelka Kieł i..."

Cóż za przewrotny pomysł na serię bajek z tak nietuzinkowymi postaciami! A w sumie dlaczego nie? Przecież oswajanie potworów i towarzyszące temu mądre, życiowe wskazówki mogą trafić do dziecięcej wyobraźni dużo bardziej i owocniej niż jakakolwiek tradycyjna, znana od wieków baśń! | Laura Ellen Anderson “Amelka Kieł i…”

Amelka Kieł wraz z grupą przyjaciół (Florką, Kostkiem i ukochaną Dyńką) zamieszkują mroczne królestwo Nokturnii. Rodzice bohaterki, hrabina Frywolita i hrabia Drak, zaczynają przygotowania do corocznie organizowanego “Balu Barbarzyńców”. Amelka absolutnie nie podziela entuzjazmu rodziców. Doskonale wie, że wynudzi się na imprezie za wszystkie czasy i nie ma co liczyć na jakiegokolwiek rówieśnika do towarzystwa. Jednak dziewczynka zupełnie zmienia swoje nastawienie, gdy dowiaduje się, że w tym roku gościem honorowym balu będzie król Vladimir wraz z synem Tadżinem.

Optymizm dziewczynki zostaje szybko ostudzony, gdy osobiście poznaje księcia. Chłopiec okazuje się co najmniej rozpuszczonym smarkaczem. Najgorsze jest jednak to, że gdy Tadżin przyszedł do domu Amelki z gościną wizytą, opuścił go wraz z dziewczynki ukochaną Dyńką. Bohaterka wraz z przyjaciółmi postanowiła wziąć sprawę w swoje ręce. Podczas jednej z prób odbicia uprowadzonej Dyńki, Amelka odkrywa pewien sekret. Z jednej strony czuje się nieswojo zając prawdę, ale z drugiej, owa wiedza sporo tłumaczy, również choć rodzi kolejne pytania.

Kolejna część przygód Amelki “Amelka Kieł i władcy jednorożców” stawia grupę przyjaciół przed nie lada wyzwaniem. Muszą nie tylko udać się do krainy, którą zawsze uważali za niebezpieczną, ale przede wszystkim chcą rozwiązać zagadkę związaną z tajemniczym zaginięciem Promyczka. Nieco przebrana i dostosowana do okoliczności upiorna drużyna, z Nokturnii udaje się wprost do Brokatowic. Oczywiście po drodze nie brakuje przygód, nowych znajomości oraz strasznie dobrej zabawy. Jednak czy oczekiwana Tadżina co do wyprawy zostaną spełnione? Czy bohaterowie podążają dobrym i bezpiecznym tropem? Z pewnością dowiecie się tego, czytając przygody upiornych przyjaciół.

Amelka Kieł wraz z najbliższymi jej osobami, reprezentuje naprawdę nietuzinkowych bohaterów. Jest jednocześnie przezabawnie i obrzydliwie, przerażająco i wesoło. Tutaj cały świat staje na głowie, a to co złe wydaje się dobre i odwrotnie. Jednak podczas wyprawy do Królestwa Światła, okazuje się, że nie wszystko czego ich uczono na temat sąsiadującej krainy jest prawdą, a mieszkańcy wcale nie są tacy źli, no może tylko trochę przebrokatowani :) .

Poczucie humoru, słowotwórstwo i wyobraźnia autorki są co najmniej godne podziwu. Obrazy dwóch stworzonych światów jest wybitnie przekonywujący i bardzo wciągający, nie tylko dla młodych czytelników. Najważniejsze jest jednak to, że Amelka Kieł wyraźnie pokazuje swoim czytelnikom dlaczego każdy potrzebuje przyjaciela, czym są lojalność i empatia, dlaczego warto pomagać innym oraz na czym polega manipulacja. Laura Ellen Anderson jednoznacznie obala wszystkie stereotypy na temat upiornych bohaterów. Tu naprawdę nie ma się czego bać! Jedyne co wyróżnia te istoty, to dość specyficzne preferencje smakowe… cóż, nie każdy zachwycałby się świeżo wyciskanym sokiem spod pachy, spleśniałymi ptysiami z woskowiną z uszu czy panierowanymi strupami.

Pomimo tego, że niektóre fragmenty książki przyprawiały mnie o zawrót żołądka, dobrze wiem, że dzieciaki będą zachwycone zarówno fabułą jak i przedstawionymi tam postaciami. Nie od dzisiaj wiadomo, że dorośli trochę inaczej postrzegają świat, nawet ten pełen wampirów i potworów. Amelka, absolutnie zyskała sympatię całej naszej rodziny. Watro również wspomnieć o tym, że przygody bohaterki zostały też rewelacyjnie zilustrowane, dzięki czemu zarówno śledzenie losów bohaterów jak i ich dokładny wygląd nie pozostawia wątpliwości. To doskonała historia dla tych mniejszych i większych czytelników, jestem pewna, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Trzecia i ostatnia część przygód Amelki to “Amelka Kieł i Złodziej Wspomnień“. W Nokturnii nastała wielka radość i spokój. Po tym jak bohaterka z przyjaciółmi zdemaskowała oszustwo, jakiego dopuściły się jednorożce by poróżnić świat mrocznych i świetlistych istot, sąsiadujące królestwa żyły w zgodzie i harmonii.

Teraz Amelka z niecierpliwością oczekuje swoich urodzin czyli ukończenia jedenastu lat księżycowych i niespodzianki przygotowywanej przez rodziców. Tymczasem w szkolnej Akademii Katakumb pojawiły się nie tylko świetliste istoty, lecz również dodatkowe, fascynujące lekcje. Pan Sublimo poprowadził nowe zajęcia kulinarne, podczas których ogłosił ciasteczkowy konkurs.

Nagrodą za największą ilość sprzedanych ciasteczek jest wyjazd do Dyniowego Parku Rozrywki, wymarzonego miejsca Amelki. Wampirka wraz z przyjaciółmi postanawia zrobić wszystko, by wygrać konkurs i tym samym spełnić swoje wielkie marzenie, zabierając przyjaciół do najbardziej rozrywkowego miejsca na świecie.

Sytuację mocno komplikuje ból kła Amelki, jednocześnie pozbawiając ją możliwości spróbowania ciasteczek. Jednak najgorszy okazuje się moment, gdy podekscytowania bohaterka, w dniu swoich urodzin, przychodzi na Dyniowe Pustkowie i nikogo tam nie zastaje… Czyżby wszyscy zapomnieli, że to dziś? Dlaczego? Odpowiedzi szukajcie w książce!

Przygody Amelki Kieł od samego początku do ostatniej strony trzeciego tomu są fascynującą, pełną humoru i dobrej zabawy opowieścią. Opowieścią, która w bardzo oryginalny sposób dotyka niezwykle ważnych dla młodego czytelnika kwestii. Zrozumienie, poświęcenie, prawdziwa i szczera przyjaźń, relacje z rodzicami, dostosowywanie się do oczekiwań innych osób – to tylko niektóre z poruszanych tematów.

Wszystkie trzy części utrzymywane są w takim samym mroczno-humorystycznym temacie. Genialnym dopełnieniem całości są ilustracje, które przyciągają uwagę czytelników. Natomiast krótkie rozdziały i większa czcionka zdecydowanie zachęcają do samodzielnego czytania. W gruncie rzeczy, czytanie książki idzie dużo szybciej, niż by się wydawało na pierwszy rzut oka.

Cała trylogia wypełniona jest po brzegi dylematami, z jakimi boryka się młody człowiek…
Gdy oczekiwania rodziców nie zawsze idą w parze z własnymi planami na przyszłość.
Gdy relacje z przyjaciółmi są tak dziwne, że trudno wytłumaczyć ich zachowanie czy decyzje.
Gdy pozory bywają tak mylące, że trudno w to uwierzyć.

Życie jest jednym wielkim pasmem wyborów między tym co dobre a tym co złe, dlatego warto poznać bohaterkę, która kieruje się niezwykle trafnymi wartościami. Priorytety w życiu Amelki, pozwalają jej nie tylko podejmować trafne decyzje, lecz również pozytywnie wpływają na życie rodzinne, relację z przyjaciółmi a nawet na przyszłość całej Nokturnii. Gorąco polecam!<