Recenzja: "Nie ma złej pogody na spacer" Linda Akeson McGurk |

„To zarówno ironiczne, jak i tragiczne. Odmawiamy dzieciom swobodnej, ryzykownej zabawy rzekomo po to, by je chronić, lecz w ten sposób narażamy je na załamanie psychiczne. Na dłuższą metę stwarzamy znacznie większe zagrożenie, zabraniając takiej zabawy, niż na nią pozwalając, a w dodatku odbieramy dzieciom frajdę.” | Linda Akeson McGurk „Nie ma złej pogody na spacer”

Tak Peter Gray, profesor psychologii, wypowiada się na temat ryzyka jakie niosą ze sobą dziecięce zabawy oraz wpływu tegoż ryzyka na ich przyszłość. Autorka nie bez powodu opiera swoje rodzicielskie rozważania o powyższy cytat. W swojej książce, w pewnym sensie udowadnia rodzicom, że nadopiekuńczość jest niebezpieczna i może mieć katastrofalne skutki dla psychicznego zdrowia dzieci.

Ile razy zdarzyło ci się dopowiadać tragiczny scenariusz do kilkuminutowego spóźnienia dziecka? Jednak zawsze pociecha pojawiła się promiennie uśmiechnięta, ponieważ mogła spędzić czas z przyjaciółmi, a każda minuta spóźnienia miała logiczne i bardzo wiarygodne uzasadnienie.

Niewątpliwie strach to potężna siła, a w obawie o dzieci potrafi być wręcz paraliżujący. Czy kiedykolwiek zastanawialiście się dlaczego tak jest? „Zdaniem Davida Eberharda, ordynatora na oddziale psychiatrycznym nagłych wypadków w Sztokholmie, nasze mózgi mają tendencję do wyolbrzymiania dwóch rzeczy, jakie mogą przytrafić się dzieciom: tych, które mogą być katastrofalne w skutkach, i tych, których nie jesteśmy w stanie kontrolować. Porwanie mieści się w obu tych kategoriach. Bez względu na to, jak rzadko się zdarza, nasze mózgi po prostu nie są w stanie właściwie ocenić takiego ryzyka.”

W takim razie czy istnieje sposób, dzięki któremu zarówno dzieci jak i ich rodzice poczują się spełnieni w swoich rolach? Okazuje się, że owszem, istnieje! Skandynawskie metody wychowawcze zdają w tej kwestii egzamin od pokoleń. Pomimo wszechobecnych zmian oraz dostosowywaniu się do standardów życia zgodnych z międzynarodowym prawem, mieszkańcy Skandynawii zawsze stawiają na pierwszym miejscu kontakt dzieci z naturą. Od najmłodszych lat, bez względu na panujące warunki atmosferyczne, dzieciaki z wielkim entuzjazmem wychodzą na przeciw pogodowym wyzwaniom i odkrywają świat na swój sposób.

Godne pozazdroszczenia jest zaufanie, jakie łączy szwedzkie rodziny. Swoboda przemieszczania się bez nadzoru dorosłych oraz korzyści jakie wynikają z takiej postawy, są co najmniej inspirujące. Autorka doskonale przedstawiła kontrast pomiędzy rodzicielskimi priorytetami skandynawskiej rodziny oraz poglądami typowymi dla amerykanów. Bardzo często na drodze do kompromisu stają przepisy prawne, niekiedy skrajnie różne w stosunku do tej samej sytuacji.

Autorka to Szwedka z pochodzenia. Urodziła się, dorastała w bliskim kontakcie z naturą, a swoboda i zaufanie były filarami jej wychowania. Jako dorosła kobieta zamieszkała w Stanach Zjednoczonych i tam zaczęła wychowywać swoje dwie córki. Z uwagi na chorobę ojca, na kilka miesięcy, przeprowadziła się w rodzinne strony. Starsza córka zaczęła tam chodzić do szkoły, młodsza do przedszkola.

Powrót do korzeni, wspomnienia z dzieciństwa, kontakt z natura oraz zapamiętane metody wychowawcze okazały się bezcenne w poszukiwaniu odpowiedzi na wiele trudnych pytań oraz ukazały tą jedyną, właściwą drogę do spełnionego rodzicielstwa.

Bycie mamą i tatą, to niewątpliwie jeden z najpiękniejszych okresów w życiu człowieka. To potrafi być również jedno z najbardziej wyczerpujących, niewdzięcznych i skomplikowanych wyzwań. Czasami dobrze otworzyć się na doświadczenia innych, posłuchać ich opowieści, poznać przyczyny takich a nie innych działań, zapytać o klucz do wspólnego szczęścia. „Nie ma złej pogody na spacer” szczególnie polecam tym, którzy poznali twórczość Mai Lunde i zastanawiają się nad przyszłością własnych pociech.

Wydawnicze szczegóły książki:

______

*Artykuł powstał w ramach współpracy z wydawnictwem. [REKLAMA]